آشنایان غریبه
غریبه بودن بد جوره،اما بد تر از اون دیدن کسانیه که قبلا باهات غریبه نبودن،قبلا وجود تو بودن،قبلا زندگی تو رو تشکیل میدادن.کسانی که قبلا حرف داشتی باهاشون اما دنیا با زر و زیورش توجه تو رو به خودش جلب میکنه.وتو یادت میافته که وقتی همه چیز رو به دلت سپرده بودی یادت رفته بود که دلت هنوز کوچیکه و بچه.....خیلی چیزا یادت رفته بود یادش بدی،یادت رفته بودبهش بگی به حرف های خودش دل ببنده.
غریبگی تو دنیا بد دردیه واسه کسی که همه چیز رو سپرده به دلش،دل ضعیفش،دل چرکینش.
بذار از درد هام نگم،حرف واسه گفتن زیاد دارم،اما دل شنوا !!!!! شک دارم....پس چی بگم،نگفتن از گفتن پر حرف تره.
زین گونه ام،زین گونه ام
که در غم غربت غریب نیست
گر سر کنم شکایت هجران
شکیب نیست
جانم بگیروجانم بگیرو
صحبت جانانه ام ببخش
یارا........
کز جان شکیب هست وز جانان شکیب نیست
«تاحب»